2.NEFES

Almıyorum

Verme dünyanı

Dünya sana kalsın

Dünyada gördüğüm koca bir yalansın…

 

Görmüyorum

Anlatma rüyanı

Rüyalar saklı kalsın

Dün gece gördüğüm uçan ve kaçansın…

 

Sahip olmak istemiyorum hiçbir söze

Görünmek istemiyorum hiçbir göze

Varlığım hissedilmesin meydan ve caddelerde

Ben kendi eserim olmaktan, sen var olamamaktan

Korkuyorsun…

 

Tutku sarmış resimlerimi

Ellerimde hayaller yansımış objektiflere

Hayat kendi çerçevesini üzerime çizmiş bir kere

Habersizce kucaklamışım onu sevgi diye

Sevmişim…

 

Yakalamak istiyorum artık zamanı

Zamanın içinde o müthiş küçük anları

Anı defterime boşaltmak istiyorum kalemimi

Kâh gülerek kâh ağlayarak yaşarcasına içinde

Yazılmışım…

 

Kaderim yoluma çıkmış bir gün

Ezip de geçememişim onu

Acıyıp ta yan koltuğa almışım

Bu yolculukta oda benimle

Yoldaşım…

 

Karşımda oturma öyle ellerin şakaklarında

Düşün biraz gözümden değerlim

Yüksek bir uçurumda tahta bir köprüden

Geçir bakalım hayatını korkusuzca

Cesaretim…

 

İlk nefesini almışsın belli ki

Buna senin de itirazın yok

Karşı koyacak ihtimalinde

Uzun bir soluk al ve tut nefesini

Bakalım bir daha gelecek misin?

2.nefesim…

faruk madan